Τα εύφορα εδάφη του χωριού αυτού αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν την κύρια ασχολία των κατοίκων, οι οποίοι εξειδικεύονται στην καλλιέργεια αμπελώνων και ελαιώνων με μεγάλη παραγωγή κρασιού και λαδιού, γεγονός που μαρτυρά και η λειτουργία πολλών ελαιουργείων και οινοποιείων στην ευρύτερη περιοχή.
Η ιστορία θέλει η ονομασία του χωριού να προέρχεται από τη νύμφη Αλαγονία, θυγατέρα του ∆ία και της Ευρώπης, της οποίας ο ναός βρισκόταν στο ύψωμα Θόλοι, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες, τα ερείπια του είναι ακόμη και σήμερα ευδιάκριτα σε ένα βαθμό.
Ανατολικά του χωριού υπάρχει η περιοχή Ρούμα (ρούμα είναι το ρεύμα του ποταμού στην κρητική γλώσσα), άλλοτε κατάφυτη από δρυς και πεύκα, η οποία ερημώθηκε εντελώς από πανούκλα και όσοι κάτοικοί του σώθηκαν εγκαταστάθηκαν στο Αλάγνι. Εκεί υπάρχει η Παναγία του Ρούματος. Ωστόσο στην απογραφή του 1630 αναφέρεται ως ξεχωριστό χωριό με το όνομα Ρούμα. Κατά την αναστήλωση της εκκλησίας βρέθηκαν διάφορα παλιά ιερά σκεύη.
Στην κορυφή ενός λόφου με πανοραμική θέα, δυτικά από το Αλάγνι, βρίσκεται ένα μικρό φρούριο της τελευταίας περιόδου της Ενετοκρατίας, το Φρούριο Θόλων, που είναι κτισμένο γύρω στον 16ο -17ου αιώνα.
Στους πρόποδες του λόφου των Θόλων βρίσκεται ο δίκλιτος ναός των Αγίων Αποστόλων, χτισμένος τον 15ο - 16ο αιώνα, με το οικόσημο της ενετικής οικογενείας των Κορνάρων. Στο ναό υπάρχουν δύο αρκοσόλια (καμαρωτός τάφος), ένα μέσα κι ένα έξω, το οποίο έχει επιγραφή με χρονολογία ΑΧΙ∆ (1614). Πολιούχος του χωριού είναι ο Άγιος Βλάσης με αξιόλογες τοιχογραφίες. Εκτός του ναό του Αγίου Βλάσση, αξιόλογοι ναοί είναι και ο ναός του Σωτήρος, όπως και του Αγίου Γεωργίου, επίσης με τοιχογραφίες.
Πολύ κοντά στον οικισμό έχουν εντοπιστεί τα ερείπια μιας μινωικής αγροικίας και στις περιοχές Κούρσαμος, Πετράς και Καραούλα, έχουν βρεθεί και ερευνηθεί συγκροτήματα αρχαίων πατητηριών από τον 14ο μ.Χ. αι. ως και τον 17ο μ.Χ αι., πράγμα το οποίο φανερώνει την σπουδαιότητα της περιοχής στην παραγωγή και την επεξεργασία του οίνου.
