Βαθμολογία:
( 0 )

Τα άδεντρα βουνά των Αστερουσίων έχουν μια μοναδική γοητεία και ακόμα πιο μεγάλη οικολογική αξία. Το 55% των ειδών που έχουν καταγραφεί συνολικά στην Κρήτη, το συναντάμε εδώ: 23 ενδημικά είδη και υποείδη φυτών, πάνω από 90 είδη πτηνών, 24 είδη ερπετών, 8 είδη ασπόνδυλων, 29 είδη ημερόβιων αρπακτικών και πλήθος μεταναστευτικών πουλιών που σταθμεύουν στην περιοχή, χρησιμοποιώντας ως ενδιάμεσους σταθμούς τις λιμνοδεξαμενές στα Αρμανώγια και στα Δαμάνια που βρίσκονται στη μεσόγεια ζώνη του Δήμου.

Τα Αστερούσια ανήκουν στο Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών ΝATURA με κύριο προστατευόμενο είδος το γυπαετό (Gypaetus barbatus) που είναι υπό εξαφάνιση.

Το περιβάλλον των Αστερουσίων αποτελεί ιδανικό ενδιαίτημα για τα αρπακτικά. Η ύπαρξη γκρεμών προσφέρει καταφύγια στην ενδημική και σπάνια χλωρίδα που κινδυνεύει να εξαφανισθεί. Ο μεγάλος αριθμός αιγοπροβάτων ελεύθερης βοσκής παρέχει άφθονη τροφή στο γυπαετό και αποτελεί προϋπόθεση για τη διατήρησή του.

Οι παλαιότερες καλλιέργειες σιταριού σε αναβαθμούς έχουν εγκαταλειφθεί και έχουν σκεπασθεί από φρύγανα και αραιή μακία βλάστηση. Οι νότιες κλιτύες είναι πολύ απότομες με γκρεμούς που βυθίζονται απότομα στη θάλασσα και βαθιά φαράγγια που καταλήγουν σε βοτσαλωτές παραλίες με πλήθος από βραχοσπηλιές. Στις νότιες κλιτύες υπάρχουν και μικρές συστάδες κρητικών πεύκων και κυπαρισσιών. Θαμνώδεις βελανιδιές, δίκταμο και πετρομαρούλες φύονται μόνο στους γκρεμούς όπου δεν φθάνουν οι γίδες που υπερβόσκουν όλον τον ορεινό όγκο.

Στις θαλάσσιες σπηλιές αναπαράγεται η μεσογειακή φώκια.

Η αισθητική και οικολογική αξία των Αστερουσίων είναι μεγάλη καθώς εκτεταμένα τμήματα του ορεινού όγκου και της ακτής είναι ανέπαφα χάρη στο γεγονός ότι δεν υπάρχει ακόμη παραλιακός δρόμος.

Προστατευόμενα τμήματα των Αστερουσίων:

Δυτικά Αστερούσια (από Αγιοφάραγγο έως Κόκκινο Πύργο - δεν ανήκει διοικητικά στο Δήμο)

Η περιοχή αποτελείται από δύο κυρίως τμήματα. Το πρώτο είναι βραχώδες με γκρεμούς και φαράγγια. Το δεύτερο περικλείει μια αμμώδη παραλία (όπου ωοτοκεί η θαλάσσια χελώνα Caretta Caretta), καθώς και την εκβολή του ποταμού Γεροπόταμου. Η περιοχή φθάνει ως τον Κόκκινο Πύργο, περιλαμβάνοντας τα δύο τρίτα της ακτογραμμής του κόλπου της Μεσαράς.

Τα φαράγγια παρουσιάζουν συνεχείς εναλλαγές τοπίου. Υπάρχει μεγάλη ποικιλότητα μικρών φυτοκοινωνιών. Ανάμεσά τους αναπτύσσονται συστάδες με Nerium oleander, μια μικρή συστάδα Phoenix theophrastii στην περιοχή του Μάρτσαλου, ένα μικτό δάσος με Juniperus phoenicea, μακία Oleo- Ceratonion (matorral) και φρύγανα.

Όρος Αστερούσια (Κόφινας - Δήμος Γόρτυνας): (με εξαίρεση τον Κόφινα, όλη η υπόλοιπη οροσειρά ανήκει διοικητικά στο Δήμο)

Η περιοχή περιλαμβάνει την ανατολική έκταση του ορεινού όγκου των Αστερουσίων στη νότια Κρήτη. Η θαλάσσια έκταση καλύπτει λιγότερο από το 1% της περιοχής.

Η σημασία της περιοχής συνίσταται στα ενδημικά και προστατευόμενα φυτικά είδη, στις θέσεις φωλιάσματος που παρέχει το βουνό Κόφινας και οι γκρεμοί του Αμπά στα μεγάλα αρπακτικά πουλιά, στην παρουσία της Μεσογειακής φώκιας στις θαλάσσιες σπηλιές, στα ενδιαφέροντα ενδημικά σαλιγκάρια, εννιά από τα οποία είναι ενδημικά της Κρήτης, ενώ το Albinaria terebra είναι ενδημικό στα Αστερούσια. Μεγάλη είναι η αρχαιολογική αξία της (εδώ βρίσκονται πολύ ενδιαφέρουσες σπηλιές με προϊστορικά υπολείμματα, αρχαιολογικά ευρήματα και τέμπλα, βυζαντινά μοναστήρια κ.λπ.) αλλά και η αισθητική αξία της που οφείλεται στη μορφολογία της. 


Σχετικά σημεία